"مرغ عشق"
سیمرغ سوی معبد خورشید پر کشید
بال و پرش نسوخت
چون مرغ عشق بود
او در وصال
بال و پرش نسوخت
چون مرغ عشق بود
او در وصال
دلبر خود جاودانه شد.
اکنون
آنان که دیده جانب خورشید دوخته اند
آنان که عاشقند می بینند
در چهره طلائی این گوی آتشین
رخسار جاودانه سیمرغ عشق را.
اندیشه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر